ਸੱਚ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪ ਹੀ ‘ਹਉਮੈ’ ਦਾ ‘ਸਰੂਪ’ ਜਾਂ ‘ਬੁੱਤ’ ਬਣ ਚੁੱਕੇ ਹਾਂ।

ਜੇਕਰ ‘ਹਨੇਰਾ’ ਆਪਣੇ ਆਪ, ਆਪਣੇ ਹਨੇਰੇ ਨੂੰ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਕਿਸੇ ਸਿਆਣਪਾਂ ਜਾਂ ਉਕਤੀਆਂ-ਜੁਗਤੀਆਂ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਹਉਮੈ ਨੂੰ, ‘ਸਰੀਰ ਤੋਂ ਕਮੀਜ਼ ਉਤਾਰਨ’ ਵਾਂਗ ਸੁਖੈਨ ਹੀ ‘ਗਲੋਂ’ ਨਹੀਂ ਲਾਹ ਸਕਦੇ। ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਡੀਆਂ ਸਿਆਣਪਾਂ, ਉਕਤੀਆਂ-ਜੁਗਤੀਆਂ ਤੇ ਉੱਦਮ ਵਿਚ ਭੀ ਹਉਮੈ ਦੀ ਹੀ ਅੰਸ਼ ਹੋਵੇਗੀ ।

ਸਾਰਿਆਂ ਮਾਨਸਿਕ ਰੋਗਾਂ ਦਾ ਮੁੱਢਲਾ ਕਾਰਣ ‘ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੂੰ ਭੁਲਣਾ’ ਜਾਂ ਬੇਮੁਖ ਹੋਣਾ ਹੀ ਹੈ -